Dr. G. S. Shivarudrappa's poem in my English translation...

*ಈ ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪನವರ ಕವನವೊಂದನ್ನು ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಅನುವಾದಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರುವೆ...*

*My lamp*

I will illuminate a lamp,

Not with the belief that

I will definitely overcome the darkness,

While numerous Diwali ships have already sunk and disappeared in this darkness,

I am not certain that the flame of my lit lamp will endure forever.

Nonetheless, I will still light a lamp,

With a longing

To journey from darkness to light.

For centuries,

We have been groping our way

From one darkness to another.

In between, we have attempted to light matches and lamps

To spread some illumination.

Various types of fireworks,

Such as strings of firecrackers and sparklers,

Were burned in the name of Vedas, Shastras, Puranas, Histories, Poetry, and Sciences.

Chanting fervently - "Lead us from darkness to light,"

We have only been left with traces of soot and despair.

Yet I know that this darkness thrives

As it has an unquenchable thirst.

It swallows light and devours flames,

Yet it always demands more and more.

An endless craving, an insatiable thirst.

Still, I will light a lamp,

Not with the illusion of conquering gloom,

But with a flicker of hope that at least we can see each other's faces.

For as long as the flicker persists.

Once the light is gone,

You are no longer you,

And I am no longer I-

We drift apart.

*Kannada Original: Dr. G. S. Shivarudrappa*

*English Translation: Uday Itagi*

*ನನ್ನ ಹಣತೆ*

ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ,

ಈ ಕತ್ತಲನು ಗೆದ್ದು ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆಂಬ ಜಿದ್ದಿನಿಂದಲ್ಲ;

ಲೆಕ್ಕವೇ ಇರದ ದೀಪಾವಳಿಯ ಹಡಗುಗಳೆ

ಇದರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಕರಗಿರುವಾಗ

ನಾನು ಹಚ್ಚುವ ಹಣತೆ ಶಾಶ್ವತವೆಂಬ ಭ್ರಾಂತಿ ನನಗಿಲ್ಲ,

ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ;

ಈ ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಬೆಳಕಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೇನೆಂಬ

ಆಸೆಯಿಂದಲ್ಲ.

ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಕತ್ತಲೆಗೇ ತಡಕಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿವೆ ಹೆಜ್ಜೆ

ಶತಮಾನದಿಂದಲೂ.

ನಡು ನಡುವೆ ಒಂದಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಬೇಕೆಂದು

ಆಗಾಗ ಕಡ್ಡಿ ಗೀಚಿದ್ದೇವೆ,

ದೀಪ ಮುಡಿಸಿದ್ದೇವೆ,

ವೇದ, ಶಾಸ್ತ್ರ, ಪುರಾಣ, ಇತಿಹಾಸ, ಕಾವ್ಯ, ವಿಜ್ಞಾನಗಳ

ಮತಾಪು-ಪಟಾಕಿ-ಸುರುಸುರುಬತ್ತಿ-ಹೂಬಾಣ

ಸುಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ.

"ತಮಸೋ ಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯಾ" ಎನ್ನುತ್ತ ಬರೀ

ಬೂದಿಯನ್ನೇ ಕೊನೆಗೆ ಕಂಡಿದ್ದೇವೆ.

ನನಗೂ ಗೊತ್ತು, ಈ ಕತ್ತಲೆಗೆ

ಕೊನೆಯಿರದ ಬಾಯಾರಿಕೆ

ಎಷ್ಟೊಂದು ಬೆಳಕನ್ನು ಇದು ಉಟ್ಟರೂ, ತೊಟ್ಟರೂ

ತಿಂದರೂ, ಕುಡಿದರೂ, ಇದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕು

ಇನ್ನೂ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಬಯಕೆ.

ಆದರೂ ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ,

ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ದಾಟುತ್ತೇನೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದಲ್ಲ,

ಇರುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಮುಖ ನಾನು, ನನ್ನ ಮುಖ ನೀನು

ನೋಡಬಹುದೆಂಬ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಸೆಯಿಂದ;

ಹಣತೆ ಆರಿದ ಮೇಲೆ, ನೀನು ಯಾರೋ, ಮತ್ತೆ

ನಾನು ಯಾರೋ.

*ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ*