ಕನ್ನಡಿ

ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತೇನೆ.

ನನ್ನ ಕುಂದಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು

ನನಗೆ ಹೊಸದೇನನ್ನೂ ಹೇಳುವದಿಲ್ಲ.

ಅವೇ ಕುಂದಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು,

ಅವೇ ಹಳೆಯ ಕಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಗೆರೆಗಳು

ಅವೇ ತುಟಿಗಳು

ಅವೇ ಹಲ್ಲುಗಳು

ಅದರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ,

ಅಲ್ಲಿ ದೂರುವಂಥದ್ದುಏನೂ ಇಲ್ಲ.

 

ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಶಾಂತತೆ

ಸಹಾನುಭೂತಿಯ ಕರುಣೆ

ಸಾವಿತ್ರಿಯ ದೃಢ ನಿಶ್ಚಯ ...

ಎಲ್ಲಾ,

ನನಗಾಗಿ,

ನಡುಗುವಂಥ ತಂಗಾಳಿ

ಮಿಂಚಿನಂಥ ಪ್ರೀತಿ

ಹರಿಯುವ ಹಾಲು -

ಸಿಹಿ ಅನುಭೂತಿಯಂಥ ದಯೆ-

ಗಡಿರೇಖೆಯ ಗಾಳಿಯಂತೆ

ಚದರುವ ಆಲೋಚನೆಗಳು

 

ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತೇನೆ.

ಅವೇ ಕುಂದಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು,

ಅವೇ ಹಳೆಯ ಕಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಗೆರೆಗಳು

ಅವೇ ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಮೀಸೆಗಳು

ಅವೇ ಬಿರಿಯೊಡೆಯದ ತುಟಿಗಳು

ಅವೇ ಕಚ್ಚದ ಹಲ್ಲುಗಳು

ಅವೇ ಹಳೆಯ ಸರಪಳಿಗಳು ...

ಅದರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ,

ಅಲ್ಲಿ ದೂರುವಂಥದ್ದುಏನೂ ಇಲ್ಲ!

 

ಮೂಲ ಮಲಯಾಳಂ: ಸಾವಿತ್ರೀ ರಾಜೀವನ್

ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ: ಯದು ರಾಜೀವನ್

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಉದಯ ಇಟಗಿ

 

 

The Effect

ಪರಿಣಾಮ   ಅಪ್ಪ ಹಸಿದಾಗ ಅಮ್ಮನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಅಮ್ಮ ಊಟ ಬಡಿಸೊಲ್ಲ ತುಟಿಯಂಚಿನಲಿ ಕಿಸಕ್ಕನೆ ನಗುತ್ತಾಳೆ ನನಗೆ ಭಯವಾಗುತ್ತದೆ ನಾನು ರಗ್ಗಿನೊಳಗೆ ನುಸುಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ   ಒಂದು ದಿನ   ಅಮ್ಮ ವಾಕರಿಸುತ್ತಾಳೆ ಅಪ್ಪ ಹಸಿರು ಮಾವಿನ ಕಾಯಿ ಹಿಡಿದು ಬರುತ್ತಾನೆ   ಮತ್ತೊಂದು ದಿನ   ದನದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಬಾ ಧ್ವನಿಯೊಡನೆ ಅಮ್ಮನ ಧ್ವನಿಯೊಡನೆ ಮಾಂಸದ ಮುದ್ದೆಯೊಂದು ಚೀರಾಡುತ್ತದೆ   ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು   ನನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿನ ಹಿಟ್ಟು ಸಣ್ಣಗಾಗುತ್ತದೆ   -ಡಾ. ಟಿ.ಯಲ್ಲಪ್ಪ

The Effect   When my dad is hungry He looks at mom's side Mom doesn’t feed him Instead, she giggles at him I get scared and I sneak beneath the rug   One day            Mom vomits          And dad comes home          With an unripe mango    Another day   A lump of flesh In the cow-shed Comes out yelling Along with the cow’s moo   And mom’s groan   Some days later            The food in my plate Turns  smaller   From Kannada:  Dr. T. Yellappa To English: Uday Itagi

ಬಿಸಿಲ ನಾಡಿನಿಂದ ಬಂದ ಈ ಹುಡುಗನ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳ ಆರ್ದ್ರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.

'ಚಾನ್ನೆ' ಕಥಾಸಂಕಲವನ್ನು ಈಗಷ್ಟೆ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದೆ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಾಕುವಂಥ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಮುದಿರಾಜ್ ಬಾಣಾದವರು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಮುನಿರಾಜು ಅವರು ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಆಗಿದ್ದರೂ ನಾವಿಬ್ಬರು ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ಘಟನೆಯ ಮೂಲಕ. ಅದೇನೆಂದರೆ ನಾನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಪೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಹೊರಬರಲಿರುವ ನನ್ನ ಅನುವಾದಿತ ಕಥಾ ಸಂಕಲನದ ಮುಖಪುಟವನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಅದರ ಕವರ್ ಪೇಜ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಬೆನ್ನುಡಿಯಲ್ಲಿ “ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಕಥೆಯೆಂದರೆ ಓದುಗರಲ್ಲಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ ಅಥವಾ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಬೇಕು, ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅದು ಕತೆಯೇ ಅಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಷಣ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದ ಅವರು ನನಗೆ ಒಂದು ಮೆಸೇಜ್ ಅನ್ನು ಕಳಿಸಿದ್ದರು. ನನ್ನ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುಶಃ ಈ ಅಂಶಗಳು ಸಿಗಬಹುದೇನೋ ಒಂದು ಸಾರಿ ನೋಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು . ನಾನು ಮೆಸೆಂಜರ್ನಲ್ಲಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದೆ. “ಸರ್, ನಾನು ನನ್ನ ಕಥಾ ಸಂಕಲವನ್ನು ಕಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಒಂದು ಸಾರಿ ಓದಿ ನೋಡಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ತಿಳಿಸಿ” ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡರು. ನಾನು “ಆಯ್ತು ಕಳಿಸಿ” ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.

ಒಂದು ವಾರದೊಳಗೆ ಅವರ ಕಥಾ ಸಂಕಲನ ನನ್ನ ಕೈ ಸೇರಿತು. ಓದಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇವರ ಎಲ್ಲ ಕತೆಗಳಿಗೂ ಓದಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುಣವಿದೆ ಎಂಬ ಅಂಶ ತಿಳಿದುಬಂತು. ಇವರು ತಮ್ಮ ಬಹಳಷ್ಟು ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧಗಳ ನಡುವಿನ ತಾಕಲಾಟವನ್ನು, ತಿಕ್ಕಾಟ- ಮುಕ್ಕಾಟವನ್ನು, ಹಾಗೂ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಶಿಥಿಲವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಷಾದವನ್ನು ಸಹ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿಲ ನಾಡಿನಿಂದ ಬಂದ ಈ ಹುಡುಗನ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳ ಆರ್ದ್ರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ “ಅಂಬಿಕಾ” ಆಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ “ಆಸರೆ” ಆಗಿರಬಹುದು ಈ ಎಲ್ಲ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿನ ನಾಯಕರು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಣಗಾಡಿದರೂ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೈಕಟ್ಟಿ ಕುಳಿತು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇವರಲ್ಲಿರುವ ಆರ್ದತೆ ಭಾವ ಎಂಥವರನ್ನೂ ತಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೆ ಇರುವಂಥ ಅಂಶ ಕೆಲವು ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡರೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದ ಅಪೂರ್ಣತೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಅವರ “ಚಾನ್ನೆ’ ಕಥೆಯನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಇದು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಯ ಪರಿಧಿಯನ್ನು ದಾಟಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದನಿಸುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಸಂಕಲನಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿಯನ್ನು ಬರೆದ ವಸುಧೇಂದ್ರರೇ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ಇಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಸಂಗತಿಗಳ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಿದೆ. ಅಪ್ಪನ ಸಾವು ಸಹಜವಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಸಂಶಯ, ಅಪ್ಪನ ಎರಡನೆಯ ಹೆಂಡತಿಯ ಮಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಭೋಳಿ ಬಂದು ಬೀಳುವದು, ನಾಯಕ ಕ್ರೈಸ್ತ ಧರ್ಮದೆಡೆಗೆ ಆಕರ್ಷಿತನಾಗುವದು ಮತ್ತು ಆತ ತನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಸಲಿಂಗಕಾಮದ ಕಥೆಯನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದು ಎಲ್ಲವೂ ಗೋಜಲು ಗೋಜಲು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ ಇಡೀ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿ ನನಗಿಷ್ಟವಾದ ಕಥೆ “ಹೇನು”. ಈ ಕಥೆಯು ಸಲಿಂಗ ಕಾಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಬೇರೆ ಇನ್ನೇನೋ ಹೇಳುತ್ತಿರುವಂತನಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಾಯಕನ ಹೆಂಡತಿಯ ತಲೆಯಿಂದ ಉದುರಿಬೀಳುವ ’ಹೇನು’ ಗಹನವಾದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಮುದಿರಾಜ್ ಬಾಣದ್ ಅವರಿಗೆ ಕಥೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಕಲೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಅದನ್ನು ಅವರು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಸುರಿ ಕೆಲಸದೊಂದಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದರೆ ಇನ್ನು ಚೆಂದವಾಗಿರುವುದಲ್ಲದೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಭಾವನೆ. ಅವರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಥೆಗಳು ಹೊರಬರಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸುತ್ತೇನೆ.

39Kamala Hemmige, Premakumara Krishnamurthy ಮತ್ತು 37 ಇತರರು

10 ಒಕ್ಕಣೆಗಳು

ಇಷ್ಟ

ಕಾಮೆಂಟ್

ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ

Time Flies

Time never stops. It rushes forward, Never waiting for anyone. I can’t quite fathom How quickly time slipped past me. Moments turned to days, Days to years, And years—half a century— All in the blink of an eye. The past haunts me, A bundle of unfinished accounts Weighing down my soul. Life’s highs and lows tug at me, Yet here I am, still breathing, Still moving forward. Half a century has passed! And yet—what a paradox— The clock I bought a decade ago Stopped ticking a year back. The sapling I planted in my yard Vanished just last month. Fifty years in this body— But who can measure The age of the mind? Perhaps it spans centuries, Timeless and untethered. Now I stand encircled by Yesterday, today, and tomorrow, A swirling, endless loop. How strange it feels to realize How many precious moments Have simply flown away! Time is like that— It waits for no one. Kannada Original: Nataraj Talaghattapura English Translation: Uday Itagi

Time flies just like that...

It doesn’t wait for anybody

I really don’t know how

The time in my case passed on

The moments turned as days

The days as years

And the years as a half century

All, all this happened

Just before I closed and opened my eyes!

 

With the haunting of past,

With a bundle of accounts to clear,

And with ups and downs in my life

I still keep breathing!

What a surprise

Half a century is already passed!

But the clock that I bought it ten years ago

Has stopped working since a year!

The plant I planted in the yard

Disappeared a month ago!

Oops, half a century is gone!

But who knows

How many centuries will my mind be wandering here?

 

I am now encircled by

Yesterday, today and tomorrow

Where everything is swirling around me

How surprise it is to know that

Time never stops. It rushes forward, Never waiting for anyone. I can’t quite fathom How quickly time slipped past me. Moments turned to days, Days to years, And years—half a century— All in the blink of an eye. The past haunts me, A bundle of unfinished accounts Weighing down my soul. Life’s highs and lows tug at me, Yet here I am, still breathing, Still moving forward. Half a century has passed! And yet—what a paradox— The clock I bought a decade ago Stopped ticking a year back. The sapling I planted in my yard Vanished just last month. Fifty years in this body— But who can measure The age of the mind? Perhaps it spans centuries, Timeless and untethered. Now I stand encircled by Yesterday, today, and tomorrow, A swirling, endless loop. How strange it feels to realize How many precious moments Have simply flown away! Time is like that— It waits for no one. Kannada Original: Nataraj Talaghattapura English Translation: Uday Itagi

How many moments of my life

Flew away just like that!

The time is like this only

It doesn’t wait for anybody!?

 

From Kannada: Nataraj Talaghattapura

To English: Uday Itagi