ಅಂತರಂಗದ ಪಿಸುಮಾತುಗಳು

[ಈಗ್ಗೆ ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯ ಮಂಜುವಿನ ೨೭ ನೇ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಉಡುಗೂರೆಯಾಗಿ ನೀಡಿದ ಕವನವಿದು.ಅದನ್ನೇ ಇಲ್ಲಿ ಪುನರ್ ರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ.]
ಪ್ರೀತಿಯ ಮಂಜು,
ಡಿಸೆಂಬರ್ ೨೪ ಕ್ಕೆ ನಿನಗೆ ೨೭ ವಸಂತಗಳು ತುಂಬುತ್ತವೆ.ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದಂದು ಶುಭಹಾರೈಕೆಗಳೊಡನೆ ನಾ ನಿನಗೆ ಹೇಳಲೇಬೇಕಾದ ಮಾತುಗಳಿವೆ.ಅವು ಬರಿ ಮಾತುಗಳಲ್ಲ ಅಂತರಂಗದ ಪಿಸುಮಾತುಗಳು.ಕೇಳಿಸಿಕೊ ನಿನ್ನ ಎದೆ ಕದವ ತೆರೆದು.

ನಿನ್ನೆ ಬದುಕು ಬೆರಳ ಸಂದಿಯಿಂದ
ಹನಿಹನಿಯಾಗಿ ಸೋರಿಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು
ಹವಣಿಕೆಯಿತ್ತು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬದುಕನ್ನು
ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡುವ ಹವಣಿಕೆ
ಬಿಕ್ಕುಗಳಿದ್ದವು ಸಾಂತ್ವನವಿಲ್ಲದ ಬಿಕ್ಕುಗಳು
ಕನಸುಗಳಿದ್ದವು ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಕನಸುಗಳು
ಅಸೆಗಳಿದ್ದವು ಅರಳದ ಆಸೆಗಳು
ಬಯಕೆಗಳಿದ್ದವು ಬಂಜರದ ಬಯಕೆಗಳು
ಆದರೂ ಏರಿ ಬಂದೆ ನೀ
ಬದುಕು ಎಸೆದ ಹರಿದ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಹಿಡಿದು
ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆದಿತ್ತು ಬದುಕು
ಹರಿದು ಹೋದೆ ನೀ
ಝರಿಯಾಗಿ ತೊರೆಯಾಗಿ
ಬದುಕು ಗೆಲ್ಲುವ ಛಲಗಾರನಾಗಿ
ಇದೀಗ ಬದುಕ ತುಂಬಾ ಶ್ರಾವಣದ ಮಳೆ
ಕತ್ತಲು ಕರಗಿ ಫಳ್ ಫಳ್ ಎಂದು
ಹೊಳೆಯುವ ಬೆಳ್ಮಿಂಚು
ಆಗಸದ ತುಂಬಾ ನೂರು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಸಡಗರದ ಸದ್ದು
ಬೆಳ್ಳಿಚುಕ್ಕಿ ಬೆಳಗು ಬಾಗಿಲ ಸರಿಸಿ
ನಗುವ ಹೊತ್ತು
ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿದೆ ನಿನ್ನೆದುರಿಗೆ
ಚಿತ್ತಾರದ ಬದುಕು
ಮೊಗೆದುಕೋ ಅಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೇ ಜೀವಜಲವನ್ನು
ನನಸಾಗಿಸು ಸವಿಯದೇ ಬಿಟ್ಟ ಸವಿಗನಸುಗಳನ್ನು
ಪ್ರೀತಿಸದೆ ಬಿಟ್ಟ ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು
ಅರೆಬರೆ ಗೆಲವುಗಳನ್ನು
ನಾಳೆ ಬದುಕು ನೆನಪುಗಳ
ಕನಸುಗಳ ಬುದ್ಭದಗಳ
ಪುಳಕಗಳ ಹೂಬನವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಬರಲಿ
ಮತ್ತೆ ಬದುಕು ನಿತ್ಯ ಸಂತಸವಾಗಲಿ
ನಿತ್ಯ ವಸಂತವಾಗಲಿ.
ಮಂಜು,
ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ಉಡುಗೂರೆಯಾಗಿ
ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನಿನಗೆ
ನನ್ನ-ನಿನ್ನ ಸಾಂಗತ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು
ಒಂದು ಸ್ನೇಹದ ಸಿಹಿ ಸುಖವನ್ನು
ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ಕೊನರಿ ಅಕ್ಷಯವಾಗುವ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು
ಕವನವಾಗಿಸಿದ ನನ್ನ ಅಂತರಂಗದ ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು.

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ
ಉದಯ ಇಟಗಿ
೨೪.೧೨.೨೦೦೦