Each time she approached me....

ಅವಳು ಪ್ರತೀ ಭೇಟಿಗೂ ಒಂದು ಗಾಯದ ಜತೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು 

ತೋರಿಸಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಳು

ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ಬರದ ನಾನು 

ನನ್ನದೇ ಗಾಯಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ 

ಅವಳು ನನ್ನ ಗಾಯಗಳನ್ನು ನೋಡಿ 

ಅದರ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಗಾಯ ಏನೂ ಅಲ್ಲವೆಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು 

ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ತಲೆ ಸವರಿ ಸಮಾಧಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು 

ಅವಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಗಾಯದೊಂದಿಗೆ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದಳು

ಈಗೀಗ ನನಗೆ ಗಾಯಗಳಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ 

ಅವಳಿಗೆ ತೋರಿಸಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಗಾಯಗಳಿರಲಿಲ್ಲ 

ಅವಳು ಸಿಡಿಮಿಡಿಗೊಂಡಳು 

ತನ್ನ ಗಾಯಗಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿಸಿಕೊಂಡಳು

ಅವಳ ಅಸಹನೆ ನೋಡಲಾಗದೆ 

ಅವಳಿಲ್ಲದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ 

ನನಗೆ ನಾನೇ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ 

ಅವಳು ಸಮಾಧಾನಗೊಂಡಳು... 

ಈಗ ಅವಳ ಗಾಯಗಳು ಮಾಗಿವೆ 

ನಾನೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಗಾಯಗಳು ಕೊಳೆಯುತ್ತಿವೆ 

ಮತ್ತು ಈಗೀಗ ನನಗೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೊಂದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ

- ಶಂಕರ್ ಎನ್ ಕೆಂಚನೂರು           

Each time she approached me with an injury

She would reveal it and cry a great deal

Not knowing how to comfort her,

I would reveal my own wounds

Seeing my wounds,

She would find solace in the thought that

Her wounds were nothing compared to mine

Moreover, she would console me by placing my head against her heart.

Repeatedly, she came to me

With new wounds

But lately, I was not getting hurt 

I had no wounds to show her 

This made her unhappy 

And she deepened her injuries 

Unable to handle her impatience 

I harmed myself 

In her absence 

She felt relieved...

Now, all her wounds have healed 

But my self-inflicted injuries are festering 

And now I have become used to 

Hurting myself with wounds.

Kannada Original: Shankar N Kenchanur

To English: Uday Itagi