ಕಾಡು ಮತ್ತು ನದಿ

"ನಾನು ನೀನಾಗಬೇಕಿತ್ತು"

ಕಾಡು ಹೇಳಿತು ಭೊರ್ಗರೆದು ಹರಿವ ನದಿಗೆ

"ಸದಾ ಪಯಣಿಸುತ್ತಾ

ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ

ಸುಂದರ ತಾಣಗಳ ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ

ನುಗ್ಗುತ್ತಿ ಕಡಲಿನ ಪರಿಶುದ್ಧವಲಯಕ್ಕೆ

ಜಲರಾಶಿಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಞಕ್ಕೆ

ನೀರದುವೆ ಭಾವ ತೀವ್ರತೆಯ

ಉತ್ಸಾಹ ಚಿಮ್ಮಿಸುವ ಜೀವ ಚೈತನ್ಯ!"

ಆದರೆ ನಾನು?

ನಾನು ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಸರಪಳಿಯಿಂದ

ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಒಬ್ಬ ಖೈದಿ

ಮೌನದಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತೇನೆ

ಮೌನದಲಿ ವರುಷಗಳುರುಳಿ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ.

ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಏನನ್ನೂ ಬಿಡದೆ

ಹಿಡಿ ಬೂದಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.

"ಅರೆ-ನಿದ್ರೆ, ಅರೆ-ಎಚ್ಚರದೊಳಿರುವ

ಓ ಕಾಡೇ"

ಕೂಗಿ ಕರೆದಿತ್ತು ನದಿ,

"ನಾನು ನೀನಾಗಬೇಕಿತ್ತು

ಪಚ್ಚೆಕಲ್ಲಿನ ಏಕಾಂತತೆಯ ಆನಂದದಲಿ

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೀಯುತ್ತಾ

ವಸಂತದ ಚೆಲುವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವ

ಪ್ರಣಯಿಗಳು ಸಂಧಿಸುವ ತಾಣವಾಗಿ

ಹೊಸ ಜೀವನವೆ ನಿನ್ನ ಗಮ್ಯ ಪ್ರತಿ ವರುಷ".

ನಾನಾದರೋ ಸದಾ ಓಡುತಿಹೆ

ನನ್ನಿಂದಲೇ ದೂರಾಗಿ

ಓಡುತ್ತ ಓಡುತ್ತಲಿರುವೆ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟು

ಪಡೆಯುವದಾದರೂ ಏನನ್ನು

ಅರ್ಥಹೀನ ಪಯಣದಿಂದ

ಚಣಕಾಲವೂ ವಿರಮಿಸದೆ ಶಾಂತಿಯಿಂದ!

ಯಾರಿಗೂ ಆಗುವದಿಲ್ಲ ಪರರ

ಭಾವನೆಗಳನರಿಯಲು

ದಾರಿಹೋಕನನು ಕೇಳುವರಾರು

ಅವನ ಅಸ್ಥಿತ್ವವದು ನೈಜವೋ

ಬರಿ ನೆರಳೋ ಎಂದು

ಗೊತ್ತುಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ನೆರಳಲ್ಲಿ

ನಡೆಯುತಿಹ ದಾರಿಹೋಕ

ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ

ನಾನಾರು ಎಂದು

ನಾನಾರು? ನದಿಯೇ? ಕಾಡೇ?

ಅಥವಾ ಅವೆರೆಡು ಆಗಿಹನೆ ನಾನು?

ನಾನು ಕಾಡೂ ಹೌದು! ನದಿಯೂ ಹೌದು!

ಪರ್ಶಿಯನ್ ಮೂಲ: ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ರೂಬಿ

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಉದಯ ಇಟಗಿ