ಬೆಳಗಿನ ಹತ್ತು ಘಂಟೆ

ದಿನಾಲೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಗೆ
ಅವವೇ ಸಂಗತಿಗಳು ಅವವೇ ವಿಷ್ಯಗಳು
ಎಲ್ಲಕಡೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ
ಅದೇ ಜನ ಅದೇ ಕೆಲಸ
ಅದೇ ರಸ್ತೆ ಅದೇ ನಿಲ್ದಾಣ
ಅದೇ ಓಟ ಅದೇ ಟ್ರ‍ಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್
ಅದೇ ಗದ್ದಲ ಅದೇ ನೂಕುನುಗ್ಗಲು
ಅದೇ ದಾವಂತ ಅದೇ ನಿಟ್ಟುಸಿರು!

ದಿನಾಲೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಗೆ
ತಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿ-ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಹೋಗುವ ಗಂಡಸರು
ಸಾಯಂಕಾಲದಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿ
ಬಾಡಿದ ಮುಖವನ್ಹೊತ್ತು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೂ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ
ಈ ಬದುಕೊಂದು ಕಲೆ
ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನೂ ಕಲೆಗಾರೆನೇ!
ಆದರೆ ಅವರು ಬದುಕನ್ನು ಕಲೆಯಾಗಿಸಿ ಬದುಕುವದಿಲ್ಲ
ಬದಲಿಗೆ ತಮಗೆ ತಿಳಿದಂತೆ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ
ಮತ್ತು ತಾವು ಬದುಕುವ ರೀತಿಗೆ
ತಂತಮ್ಮದೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸಂಜೆಹೊತ್ತು
ನಾನು ಮನೆಗೆ ಮರಳಿದಾಗ
ಅಕರಾಳವಿಕರಾಳವಾಗಿ
ಮಿಂಚುಗುಡುಗುಗಳಂತೆ ಆರ್ಭಟಿಸುತ್ತಾ
ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ನಾನೇ ಹಿಂಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ತಕ್ಷಣ ಕೆಲವು ಮನುಷ್ಯಾಕೃತಿಗಳು ನೆಲದಿಂದೆದ್ದು
ತಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾವೇ ಕೇಕೆಹಾಕಿ ಕುಣಿಯತೊಡಗುತ್ತವೆ.

ಮೂಲ ಇಂಗ್ಲೀಷ್: ಕುನ್ವರ್ ನಾರಾಯಣ್
ಭಾವಾನುವಾದ: ಉದಯ್ ಇಟಗಿ