The bowels gushing cold

No weaver has yet been born to knit a quilt for the bowels gushing cold The old quilts are already faded away and worn-out A far beyond the window a cremation ground burns Its embers are never allowed to cool as the crackle sounds of flames are continuously heard Those who birthed the chill now tend the fire. Between the window and the crematorium there is a grove of coconut trees In broad daylight, the sharpened knives gleam like flashy lights and they are placed gently on the forehead of a tender maiden Leaves tremble, Only the sparrow's heart hears the wails of death. On a full moon’s night, Light descends, soothing the forehead of the orphan girl Down to her feet And pang stays stagnate This year, not only the plaso But also the other flowers carry the color of blood and the hoards of demons are going to paint the sea and the sky with the same colour Even as we sleep in the maiden's embrace, Dreams of slaughter weave garlands of nightmares. What a cursed land this is! Why such shivers, Mother Earth? Why such pain in the bird’s song, Mother who bore me? The cloth that has wiped the menstrual blood has the thirst for heart wrenching also The grinding mills don't stop spinning. The rusted swords, daggers, and knives have stood up by forgetting their sleep. Yet, Yallavva, the old mother keeps plucking jasmine buds and weaving garlands, Laughing at the words, "Religion is in peril." She peels betel nuts and wipes her wrinkled face with the bark. For whom is she weaving this garland? The entire world, Like sheep grazing at the festive altar Is eating the grass Without monsoon rains, time cannot move forward— Where are the poets who sang of this truth? There is but one solace— The dream of Buddha, the weaver, Falls upon this land Since yesterday Kannada Original: Dr. Venkatesh Nelkunte English Translation: Uday Itagi ಕರುಳಿಗೆ ಚಳಿ ಹೊದಿಕೆ ಹೊಲಿಯುವ ನೇಕಾರನಿನ್ನೂ ಹುಟ್ಟಿಲ್ಲ ಹಳಬರೊಲೆದ ಕೌದಿಗಳು ಸವೆದು ಹೋಗಿವೆ ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ ಸ್ಮಶಾನ ಕೆಂಡ ಆರಲು ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಗಳಿಗೆಯಷ್ಟೂ ಚಳಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದವರು ಬೆಂಕಿ ಕಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಕಿಟಕಿ ಮತ್ತು ಸ್ಮಶಾನದ ನಡುವೆ ತೆಂಗಿನ ತೋಪೊಂದಿದೆ ನಡು ಹಗಲು ಫಳಫಳನೆ ಹೊಳೆವ ಕತ್ತಿಗಳ ಮಸೆ ಮಸೆದು ಎಳೆ ತರುಣಿಯ ನೆತ್ತಿ ಮೇಲಿಟ್ಟಂತೆ ಗರಿಗಳು ನಡುಗುತ್ತವೆ ಗುಬ್ಬಿಯೆದೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಕೇಳುತ್ತದೆ ಸಾವಿನ ಚೀತ್ಕಾರ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ನಡುರಾತ್ರಿ ತಬ್ಬಲಿ ಮಗಳ ನೆತ್ತಿ ನೇವರಿಸಿ ಇಳಿಯುತ್ತದೆ ಬೆಳಕು ಪಾದದವರೆಗೆ ನಿಶ್ಚಲ ಚಳುಕು ಈ ವರ್ಷ ಮುತ್ತುಗ ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ ಉಗುಣಿ ಅಂಬಿಗೂ ನೆತ್ತರ ಬಣ್ಣ ಕಡಲು ಬಾನಿಗೂ ಬಳಿಯ ಹೊರಟಿವೆ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ದೆವ್ವಗಳು ತರುಣಿಯ ತಬ್ಬಿ ಮಲಗಿದ್ದಾಗಲೂ ಕೊಲೆಯ ಕನವರಿಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಮಾಲೆ ಬೀಳುವ ನಾಡು ಎಂಥ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಯಾಕಿಷ್ಟು ನಡುಕ ನೆಲದವ್ವನೆ ಹಕ್ಕಿ ಹಾಡೊಳಗ್ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ನೋವು ನನ್ನ ಹಡೆದವ್ವನೆ ಮುಟ್ಟಿನ‌ ನೆತ್ತರೊರೆಸಿದ ಬಟ್ಟೆಗೆ ಎದೆ ಬಗೆವ ನೆತ್ತರ ದಾಹ ಬಂದ ಗಳಿಗೆ ಕುಲುಮೆಗಳ ತಿದಿ ಆರುತ್ತಿಲ್ಲ ಸಾಣೆಕಲ್ಲಿನ ಗಿರ್ರೊ ಶಬ್ಧ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿಲ್ಲ ತುಕ್ಕಿಡಿದ ಕತ್ತಿ ಬಾಕು ಚಾಕು ಕೈಗೊಡಲಿ ತಲೆಕಡಿವ ಗಂಡುಗೊಡಲಿ ಎದ್ದು ಕೂತಿವೆ‌‌ ನಿದ್ದೆ ಮರೆತು ಎಲ್ಲವ್ವ ಮಾತ್ರ ಹುಡ್ಹುಕ್ಹುಡುಕಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ‌ ಮಾಲೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಕೇಡು ಬಂದಿದೆ ಎಂದವರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಎಲೆ ಅಡಿಕೆ ಜಗಿದು ನಕ್ಕು ಕಟವಾಯಿ‌ ಒರೆಸುತ್ತಾಳೆ ಕಟ್ಟುವ ಮಾಲೆ ಯಾರಿಗೆಂದು ಕೇಳಲಿ? ಲೋಕಕ್ಕೆ ಲೋಕವೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬದ ಹರಕೆ ಕುರಿಯಂತೆ‌ ಗರಿಕೆ ಮೇಯುತ್ತಿದೆ ಮುಂಗಾರಿಲ್ಲದೆ ಕಾಲ ನಡೆಯಲಾರದೆಂದು ಹಾಡುವ ಕವಿಗಳೆಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದರು? ಒಂದೇ ಸಮಾಧಾನ ಬುದ್ಧನೆಂಬ ನೇಕಾರನ ಕನಸು ಬೀಳುತ್ತಿದೆ ನಾಡಿಗೆ ನಿನ್ನೆಯಿಂದ - ಡಾ. ವೆಂಕಟೇಶಯ್ಯ ನೆಲ್ಕುಂಟೆ